හැන්දෑවට පාර දිගටපහන්කණුවල එලිය උඩට
පිනි වැටිල දිලිසෙනව ලස්සනට
ඒ පිනි තුරුළු කරගත්ත සුළගට දැවටිලා එන සීතල මා ගාවට අරන් එන්නෙ අර හුරුපුරුදු පාලුවයි තනිකමයි
මේ වටපිටාවේ තියෙන නිසොල්මන් බව හිතට එබිකම් කරන්නෙ මේ හිතේ හිරවෙච්ච දහසක් සිතිවිලි එකින් එක මුදා හරින්නැයි මට ඇවිටිලි කරමින් වගේ
තියෙනව එක බංකුවක් රතු පාට මල් පිපෙන ගහක් යට
බංකුව උඩ වගෙම වටේට හැම තැනම රතු පාටයි මල් වැටිල
කාලෙකින් කවුරුවත් මෙතැනට ඇවිදින් නැති පාටයි
නැවතුනා ඉතින් මොහොතකට . . . .
දැනෙනව මොකක්දෝ හුරුපුරුදු හැඟීමක් ආයිත්
අතීතය මැවෙනවා
මැවී මැවී ටිකෙන් ටික බොඳ වෙලා
මේ පිනි බිංදු ඇතුලට දියවෙලා විසිරිලා පාර දිගටම ගලාගෙන ගිහින් වැටෙනවා
කාණුවට
හිතේ නම් නෑ තිබුනෙ කිසිම සතුටක්
ඒත් මුහුවුනාම මේ වටපිටාවට දැනෙනවා යම්තාක් නිදහසක්
පෙනෙනවා වාගෙයි මුළු ලෝකයම විනිවිද මේ පිනි බිංදු ඇතුලෙන් . . . . . .
මේ පිනි බිංදු ඇතුලෙන් . . . . . .
No comments:
Post a Comment